ég fór með arnar til augnlæknis. ég var farin að hafa áhyggjur af honum þessari elsku. hann blikkar orðið augunum í tíma og ótíma, sem væri svo sem allt í lagi, ef því fylgdi ekki gretta sem næði yfir allt andlitið, og þetta hraðversnaði undanfarnar vikur. augnlæknirinn ákvað að þetta væri að öllum líkindum ofnæmi, og þá trúlega í sambandi við gróður, svona af því að þetta er að gerast á þessum tíma. við fórum því heim með dropa í augun sem eiga að notast kvölds og morgna svo lengi sem þörf er á. og þá byrjuðu slagsmálin. ég náði að setja einn dropa í annað augað, og þá var hann að reyna að sannfæra mig um að meiddið væri farið úr augunum, og hann þyrfti aldrei aftur að fá svona dropa. ég mætti bara skila þeim. o ég hlakka svo til að byrja aftur þegar hann vaknar. not. en þetta var alla vega skárra heldur en hitt sem mér datt í hug að væri að hrjá hann. ef þetta hefði ekkert með augun að gera, þá hlyti það að vera tourette eða eitthvað álíka skemmtilegt, svo þetta er bara fínt svona ekki satt :)

well allavega þá er óvissuferðin hjá okkur að ganga í garð aftur. ég er búin að fara í vínbúðina, keypti mér bjór og setti í kælinn upp á rannsókn, þurfti að hliðra til einhverjum blóð og þvagsýnum til að koma bjórnum mínum fyrir. maður verður nú að kunna að forgangsraða í lífi sínu ekki satt.