Ég var að lesa málgangið eins og svo oft áður, og þar stóð (ég held að það hafi ekki verið Fréttablaðið) að þessi helgi yrði sú besta á sumrinu. Það yrði þessi líka skaðræðisblíða út um allt land. Maður réði sér ekki af kæti og hugsaði um allt sem maður ætlaði að gera í góða veðrinu um helgina. En viti menn. Svo bregðast krosstré sem önnur tré, Það er þessi líka úrhellisrigning. Maður verður blautur inn að beini bara við að hlaupa út í bíl. Reyndar finnst mér það allt í lagi, því mér finnst rigningin æðisleg. Bæði að sitja eða liggja og hlusta á hana eða fara út að labba og verða mátulega blautur. Þetta er alveg toppurinn, Einhvern veginn nenni ég samt ekki út að labba núna en tilhugsunin er góð, Annars fór ég í bíltúr í gærkveldi. Kíkti við í kirkjugarðinum hjá henni ömmu, lagðist við hliðina á henni og horfði upp í skýin, engin á ferli (alla vega ekki sem ég sá). Við áttum saman mjög gott spjall (eins og allir sem þekktu ömmu geta ímyndað sér), um lífið og tilveruna. Þetta var mjög notalegt. Ég fór svo út á Kársnes lagði bílnum, skrúfaði niður rúðuna og hlustaði á sjóinn og fuglana. Þetta var sem sagt hin huggulegasta kvöldstund sem ég átti, ein með sjálfri mér (að mestu).
Nú eru systur mínar og foreldrar í sveitinni. Ekki veit ég hvort þau eru að sleikja sólina, frekar en við hér í Kópavoginum, en það var allavega voða gaman hjá þeim í gærkveldi þegar ég hringdi í þau.

Nú var Birna að koma í heimsókn. Henni leiðist alveg jafn mikið og mér. þetta er ábyggilega góða veðrið sem veldur þessu. Meira að segja Arnar sofnaði í bílnum áðan. Við erum búin að gera margar tilraunir til að vekja hann en ekkert gengur. Hann sem er löngu hættur að sofa á daginn.