Nú er maður mættur í vinnuna og aðeins farið að draga af manni. Ég semsagt eyddi nóttinni í hægindastólnum mínum með kjöltutölvuna í kjöltunni eins og vera ber. Ég og SM vorum semsagt að spjalla á msn. Hún vildi ekki fara að sofa. Hafði svo miklar áhyggjur af litlu systir. Henni myndi leiðast svo mikið. he he. Ég hætti nú í tölvunni þegar ég fór að finna hitalykt og farið var að rjúka úr henni. Þá var það bara sjónvarpið næst. DVD Sleepless in Seattle. Hún er nú ósköp skemmtileg, og svo Mission Impossible. Ekki mjög líkar myndir, en maður verður nú að hafa smá tilbreytingu í þessu öllu. Klukkan fimm var mér farið að leiðast all verulega þannig að ég fór bara út að labba. Fékk mér laaaannngggaaannn göngutúr rosalega hressandi. Ekki nóg með það því þegar ég var búin að fara í bað þá labbaði ég svo í vinnuna, því strákarnir mínir allir sváfu á sínum grænu eyrum.

Ég held að ég ætti að fara að fá mér kaffi til að athuga hvort ég hressist ekki. Takið eftir ég, kaffi. Mikið djö... er maður langt leiddur. Annars held ég að ég sé bara þunn ennþá. Ég var nú samt ekki svo drukkin en maginn á mér er allur innantómur. Eru þetta e.t.v. magabólgur af stressi, tilhlökkun og gleði. Nei ég ætla að velja þynnkuna. Mér líst betur á hana.

Er í þessum skrifuðum orðum að hlusta á Nigel Kennedy spila Jazz. Verst að það er enginn texti sem ég get skrifað svo þið verðið bara að slá taktinn með mér.

da da da da da