bbrrrrr hvað það er kalt úti. það er svo stutt í vinnuna hjá mér að bíllinn nær ekki einu sinni að fara upp fyrir frostmark, eða þannig allavega líður mér, og þegar maður skreiðist inn, þá er maður alveg freðinn inn að beini. úff maður minn lifandi. þá kemur sér vel að allir hinir eru mættir á undan manni, og búið að laga kaffið, svo maður getur þó í það minnsta sett heitt í bolla oghaldið á honum meðan maður er að ná herbergishita. aumingjans fólkið sem leggst hérna á bekkinn hjá manni. kemur maður með ísjökulkaldar hendur og fer að pota í það hingað og þangað. ég er nú hrædd um að ég yrði ekkert kát með svoleiðis framkomu.
en nú er ég búin að hita upp á lyklaborðinu svo ég get farið að snúa mér að því að koma heilanum í gang og vinna eitthvað pínu...