.comment-link {margin-left:.6em;}

í dagsins önn...........

hugleiðingar mínar

miðvikudagur, mars 17, 2004

það jaðrar nú bara við guðlast í mínum eyrum að segja að djúpur sé ekki góður. ég bara fölna upp við að lesa þessi orð. reyndar er ég svo heppin að drengirnir mínir eru sama sinnis og meinvill svo ég sit ein að pokanum góða hehehe mér þykir það nú ekki leiðinlegt.

úff nú eru sem sagt fimmtudagur og föstudagur og svo kemur fermingin. hhmmm kannski maður fari að taka fram hrærivélina. eða hvað...... sit enn uppi með skrattans ostakökuna. munda og birgir ágúst komu núna áðan, og ég meira að segja spurði hvort þau vildu ekki taka hana með sér heim. en það virkaði ekki einu sinni. ég verð því að fara að henda henni, því ég þarf að búa til pláss í íspáknum mínum. nú hefði verið gott að eiga auka íspák niðri í geymslu eins og mig langaði til að hafa. en það verður ekki á allt kosið.

ég sendi syni mína til birnu (og mundu) áðan, svo ég gæti aðeins byrjað að taka til, svo ég gæti farið að hugsa um að baka. svo hringdi ég í mundu og byrjaði símtalið, eins og maður gerir alltaf, jæja hvað segir þú. og auðvitað á maður að fá svarið sem maður gefur alltaf sjálfur, jú jú bara allt fínt. en nei...... það var nú ekkert svoleiðis hjá henni guðmundínu. það var ekki einu sinni halló heldur: þvottavélin er biluð og bíllinn líka. úff ég sagði henni bara að skila drengjunum mínum og hafa með sér bala fullan af fötum og ég skildi skella í nokkrar vélar fyrir hana, sem hún og gerði. en það er að rifjast upp fyrir mér núna, að þegar að birna rebekka fermdist fyrir fjórum árum síðan, þá einmitt bilaði uppþvottavélin hjá henni, en þá vorum við með veisluna heima. það eiginlega hlýtur eitthvað að hafa bilað líka þegar að birgir fermdist. við erum alltaf með eitthvað svona vesen þannig að það bara hlýtur að vera.

annars vorum við að segja í gær að þar sem þetta væri síðasta fermingin hjá henni, þá væri kannski þjóðráð að skila því sem við tókum of mikið úr salnum fyrir tveimur árum, og taka það sem við skildum eftir. hehe. það var svo sniðugt að þegar við komum í salinn síðast, þá duttum við um viskustykki sem við höfðum gleymt þar í brúðkaupinu tveimur árum fyrr. það var sko kyrfilega merkt mér svo það fór nú ekkert á milli mála. svo þegar við vorum að tæma salinn, þá slæddist út í bíl hjá okkur einhverjir stálbakkar sem við áttum ekkert í, en einhvern vegin hefur okkur ekki enn tekist að skila þeim. en í staðinn skildum við eftir slatta af svona litlum hnífum sem ég á. hehe. nú semsagt eru aftur liðin tvö ár, og þá finnst okkur komin tími til að ná í hnífana og skila bökkunum. það er svo gott skipulag á öllu sem við gerum. :)

0 Comments:

Skrifa ummæli

<< Home