jæja þá erum við búnar að ferma í bili og fimm ár í þangað til að ég tek við. þetta heppnaðist að sjálfsögðu með eindæmum vel, eins og allt sem við tökum okkur fyrir hendur. maður var að sjálfsögðu kominn á lappir klukkan átta, og það var ekki auðvelt skal ég ykkur segja. en með gífurlegum sjálfsaga sem maður er nú þekktur fyrir (not) þá tókst mér að berjast fram í eldhús svo ég myndi ekki sofna aftur. klukkan tíu var svo búið að þrífa fjölskyldumeðlimina, henda ofan í kassa öllu sem átti að fara með í veisluna, og við lögð af stað í kirkju. drengirnir mínir voru auðvitað með eindæmum stilltir og duglegir í kirkjunni, en ég var orðin ansi lúin eftir að hafa verið með arnar á fleygiferð í fanginu í einn og hálfan tíma eða hvað þetta var nú langt. en þetta var allt saman hið besta mál. sérstaklega vegna þess að presturinn hann er svo skemmtilegur, að hann fær alla kirkjugestina til að skellihlæja með sér, og það oftar en einu sinni. móður minni fannst hann auðvitað sérstaklega fyndin, svo það jaðraði við að hún yrði okkur til skammar. hún hló svo mikið, hreinlega gat ekki hætt, þurfti að fá tissjú til að þurrka augun og snýta sér. hehehe. og þeir sem þekkja mömmu vita að þegar hún er byrjuð að hlæja þá er fátt sem fær stoppað hana, og það er afskaplega erfitt að reyna að halda andlitinu við hlið hennar. við vorum öll í meiriháttar vandræðum með okkur. svo sagði birgir ágúst að ekki nóg með að hún hafi slegið í lærið á sér og hlegið í kirkjunni, heldur fór hún að rifja upp brandarann þegar að verið var að bíða eftir fermingarbarninu, og þá frussaði hún því hún hló svo mikið. þetta verður seint talin eitthvað sérstaklega dönnuð fjölskylda.

en veislan tókst bara mjög vel. við fengum meira að segja bæjarstjórann til okkar meðan við vorum að leggja lokahönd á undirbúninginn. hann var afskaplega hrifin af salnum hjá okkur, sem er svo sem ekki undarlegt þar sem við vorum með grænt þema í ár. en við sem sagt afgreiddum þessa fermingu með miklum sóma að ég held, og fórum svo á númer 20 til að taka upp pakka og halda áfram að borða. hehe af nógu er að taka. ég fór svo heim með alveg haug af áleggi og huggulegheitum þannig að ég þarf ekki að elda mat næstu dagana.

nú er ég sem sagt komin upp í rúm og úr mér allur vindur. ég er svo óvön að vera í svona háhæluðum skóm og fæturnir á mér eru í henglum hreinlega. rétt meikaði að setja tarzan í dvd ið í þeirri von að strákarnir sofni sem fyrst.