lítið um að vera

það gerist ósköp fátt þessa dagana. vinna, sofa, borða þorsk. þetta grænmeti allt saman er alveg að fara með mig og ég er svöng. mikið djö... er þetta erfitt. og svo held ég að ég hafi ekki lést um eitt einasta gramm við þetta. iss piss

speki

ef þú kemst ekki í gegnum fjallið, skaltu klífa það.
ef þú getur ekki klifið það, skaltu fara í kringum það.
ef þú getur ekki farið í kringum það, skaltu setjast niður og athuga hvort að það sem er hinu megin sé þess virði, og ef svo er, skaltu grafa göng.

fundin

jæja þetta tók ekki nema litla viku í þetta skiptið. nú get ég farið að tuða í öllum aftur.

annars gerist nú mest lítið í þessu lífi. reyni að berjast við löngunina í alvöru mat, sakna þess svo sem ekkert voðalega að borða ekki nammi. finnst nammi auðvitað voða gott, en ég hef ekkert endilega verið að borða það í miklu magni í einu þó svo ég hafi nú oft dottið harkalega í það. er svo sem engin engill í þeim málum. grípur mig annað slagið svakaleg sykurþörf, sem ég gæti hugsað mér að svala með kexi, nammi nú eða bara kókómjólk. en ananasinn kemur sterkur inn í staðinn.

á meðal manna

hún er nú ekki komin að fullu, en ég ætla að hætta mér út á meðal manna í dag. veit ekki hvað vinnuveitandinn heldur eiginlega, ég er búin að vera svo mikið veik, alveg óþolandi með öllu. ég er búin að vera svo stillt samt. í nótt ældi ég lifur og lungum, og er núna að berjast við að halda ofaní mér morgunmatnum. þetta flökurleikaástand er búið að vera viðvarandi í heila viku núna ásamt öllu hinu...... æjh mig auma. mér finnst að maður eigi að hafa einhvern sem stjanar við mann þegar maður er lasinn.

enn í þagnarbindindi

vá hvað ég er orðin þreytt á þessu. get ekkert rifist eða skammast. verð bara að þegja, því það tekur engin mark á mér hvort eð er með þessa rödd eða raddleysu ölluheldur. mér finnst þetta vera frekar leiðinlegt svona marga daga.